de bronstige paarden

Levendaags kwam de vrouwe der paarden berimpeld maar met een pijnlijke lach onder de electronica door stevens mijn gemoed en vulde een ongeraad vermoeden door.
"wat een tractatie van geweld hè?" snipte ze hoeveloos betreffende de fallus van de briezende ruin en de onwillige merrie..
"nou !" hoopte ik innemend te zijn.