maandag, januari 23, 2006

Wat moet ik nu ?..


Beste Praathuizers, ik lees al een tijdje mee, maar zins kort heb ik een probleem, want ik weet het niet meer allemaal.
mijn man heeft ,zo weet ik nu, al twee jaar (via zijn pc en telefonisch) contact met een andere vrouw. Ik heb hem een aantal keren betrapt, terwijl hij daarvoor steeds bleef volhouden dat hij geen contact had. Zijn leugens heeft ie heel dikwijls volgehouden. Zelfs met afgelopen kerst, toen ik hem recht aankeek en vroeg of we een nieuwe start konden maken en of hij geen contact meer had, zei hij keihard dat hij geen contact meer had. 4 dagen later kreeg ik een smsje van hem die die per ongeluk naar mij stuurde ip van naar haar. Wat daar in stond brak mijn hart. Nu heeft ie tenslotte toegegeven dat hij verliefd op haar is en ook een dag bij haar is geweest. Zij heeft zelf een gezin en is niet echt verliefd op hem ("maar ze geeft enorm veel om me"). Toen heeft'ie besloten om dan toch maar terug naar ons gezin te gaan. Inmiddels (we zijn nu een paar weken verder) heeft'ie toegegeven dat hij van mij niet meer houdt maar alleen teruggekomen is voor de kinderen .Wat moet ik nu ? Ik wil niet met iemand getrouwd zijn die niet van me houd en alleen maar aan haar denkt, maar ik wil ook zo erg graag mijn gezinnetje bij elkaar houden. Ik wordt totaal verscheurd van binnen, des te erger omdat ik iedere dag wacht op wat hij wil, hij weet het nog steeds niet of hij wel bij mij wil blijven.

Bikkeltje

20 Comments:

At 23/1/06 21:48, Anonymous Anoniem...

ach
waarschijnlijk heeft 'ie
het hele verhaal verzonnen
en was het SMSje echt voor
jou bedoeld
sommige mannen doen dat
terwijl het gewoon echte
cocooners zijn,

een beetje zoals Mr. Bean
die ansichtkaarten naar
zichzelf stuurt.

Jou reaktie op zijn net
echt lijkende fantasiecocoon
is belangrijk
Eigenlijk een hunkering
naar aandacht van jou

kom op
tijd voor jou onfeilbare
verleidingsact
Bikkeltje

 
At 23/1/06 22:50, Anonymous Anoniem...

beste bikkel:
Jouw man lijkt un beetje op Pechtold (dreigen en nix doen!)

laat hem fijn lekker verder slapen.

 
At 24/1/06 14:33, Anonymous Anoniem...

Pechtold....pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff

 
At 24/1/06 23:29, Anonymous Anoniem...

Volgens mij kun je beter zelf je plan trekken ipv te wachten wat hij wil! Dan ben je echt het slachtoffer! Neem het initiatief in eigen hand en hou de eer aan jezelf. In bed vervolgens uithuilen en de volgende dag opnieuw er tegenaan. Sterkte!!

 
At 25/1/06 02:06, Anonymous Anoniem...

Hallo bikkeltje.....ook ik heb dat grote verdriet
gekend als je man verliefd is geworden op een andere vrouw.Het is al weer 2 jaar geleden maar het heeft een enorme inpact op je leven. Bij ons is het weer goed gekomen maar het kost veel energie en je moet veel praten. Iedereen weet zo goed wat je moet doen ? Maar je moet het zelf beslissen als jij denkt dat het er nog inzit moet je er voor gaan en knokken,maar je zult ook veel moeten incasseren.Wat ik het ergste vond was het liegen en bedriegen, dit doet zo'n zeer.Je voelt de pijn in en in.Dit was nog veel erger dan het vreemdgaan.Wij zijn samen uit een diep dal omhoog geklommen.Je moet samen investeren. Ik wens je heel veel sterkte. Luister goed naar jezelf.

 
At 25/1/06 08:38, Anonymous Anoniem...

mien god ...wat un ellende

 
At 25/1/06 17:59, Anonymous Anoniem...

Het verhaal van bikkeltje kon ook mijn verhaal zijn.
Ik verdacht mijn ex van een verhouding,maar hij ontkende glashard,dus ik was zo dom om er in te trappen en hem te geloven,maar 33 jaar later kwam hij thuis en wilde scheiten .Ik mocht het huis hebben en hij de auto,waarbij ik de opmerking plaatste,van goh,je bedje is zeker al gespreid,waar hij behoorlijk pissig over werd,want dat was natuurlijk niet zo.Om een onduidelijke reden.had hij binnen 1 week een woning,waar we hem nog bij geholpen hebben met opknappen en inrichten.2 weken later was er al iets vaags,waardoor we hem al verdachten van een verhouding,dezelfde persoon als 33 jaar terug.Hem gevraagd,maar weer glashard liegen en bedriegen,want hij had zg rust nodig.Dat gaven we hem,maar hij had geen rust nodig,maar de ruimte voor die ander.Op een avond hadden mijn dochter en ik het laatste puzzelstukje en wisten hoe hij op een slinkse manier naar haar toe ging.We zagen hem daar in de nacht wegfietsen en confronteerden hem de dag erna mee,maar natuurlijk niet bekennen,maar glashard ontkennen.
Elke dag/weekend was hij bij haar we zagen hem,maar nee nog steeds liegen.
Toevallig op de dag dat hij de definitieve echtscheidingspapieren binnenkreeg,zette hij de auto open bloot voor haar deur en trok definitief bij haar in,maar nog steeds ontkennen.
Hij koopt een motor,zij is 13 jaar jonger 2 kinderen van 11 en 14,maar zijn eigen kinderen kijkt hij niet naar om,ook niet in spoedgevallen,laat hij ze aan hun lot over.Mijn jongste hebben ze geprobeerd mee aan te pappen om haar bij me weg te halen,voornamelijk door haar,maar ze doorziet dit spel en nu sinds 2 weken wilt ze hem niet meer zien,omdat hij haar ontzettend heeft laten vallen.3 maanden gelden zei hij nog dat er NIEMAND tussen hem en zijn kinderen zou komen,maar zie nu,wat een invloed dat geval op hem heeft en hij haar niet doorziet.Ze stuurt zelfs zg mailtjes voor hem,naar ons toe,om ons dwars te zitten,maar hij weet van niets,want hij zal toch haar geloven en niet ons.Zijn familie gelooft hem ook en laat ons kei en keihard vallen en we horen niets meer van hem,dus ook onze dochters zijn hun opa en oma kwijt en de rest van zijn familie.We gaan er tegen aan en mijn huis ben ik aan het opknappen op mijn stijl.
Hij is echt in de peno pauze,maar ja helaas ziet hij dit zelf niet en niemand dringt tot hem door.Hij wilde bij ons nooit iets en bij haar loopt die zijn benen onder zijn kont vandaan.Ook de tuin en huis knapt die bij haar op,met de kinderen naar pretparken,Beverwijkse bazaar,uit eten,enz.
Alles wat die hier niet wilde,doet die bij haar wel,hoezo,midlife crisis??Volgens de huisarts is hij ziek en moeten we maar medelijden met hem hebben.Ons leven is in 1 klap verwoest en vooral het kwetsen vanaf haar kant gaat door,maar we kunnen er niets mee,want hij gelooft toch haar en niet ons. Juist op die momenten denkje , liever weetje dat het fijn is om je woede van je af te kunnen schrijven op het praathuis, bikkeltje , was je niet ontzettend kwaad.. ?

 
At 25/1/06 18:01, Anonymous Anoniem...

Ik ben wel kwaad ja, en heel erg verdrietig. Net samen naar mijn schoonouders geweest (die weten van niets) en daar mooi weer zitten spelen. Ik weet dat dit niet goed is. Maar ik ben bang dat ik te emotioneel ben om nu rigoreuze beslissingen te nemen. En als ik hem er uit zet, dan denk ik toch niet dat ie mij gaat missen, hij heeft al gezegd dat ie wel weg wil gaan als ik dat wil. We zijn al 17 jaar bij elkaar, en het is altijd zo'n lieverd geweest voor me. Ik begrijp gewoon niet hoe alles ineens zo kan omslaan ... de buitenwereld ziet ons als zo'n lief gezinnetje, ze moesten eens weten ...
De hoop dat hij me gaat missen en weer voor me wil vechten als hij bij me weg is heb ik al laten varen, dus als ie weggaat, is het definitief. Heb nog even tijd nodig.

gelukkig heb ik nog wat hobbies als bloemschikken en snellezen , dat verzacht de pijn wat..

 
At 25/1/06 23:01, Anonymous Anoniem...

stelletje mutsen

 
At 25/1/06 23:12, Anonymous Anoniem...

kijk eens in je mail box Struis-vogel!!

zit hier niet voor Jan.L te spammen !!

 
At 25/1/06 23:14, Anonymous Anoniem...

sorry ..

ga verder..

 
At 25/1/06 23:16, Anonymous Anoniem...

Je mot die Hoer waar die nauw komt d'r man belle !!

 
At 25/1/06 23:22, Anonymous Anoniem...

Als hij echt wilt komt het goed!

Bij ons is het nu twee jaar geleden na de affaire van mijn man en het gaat echt heel erg goed.

Groetjes,
Ellen

 
At 25/1/06 23:41, Anonymous Anoniem...

Phone's off the hook
No one knows where we are
It's a long time since I
Drank champagne
The ocean is blue
As blue as your eyes
I'm gonna take it with me
When I go

Old long since gone
Now way back when
We lived in Coney Island
Ain't no good thing
Ever dies
I'm gonna take it with me
When I go

Far far away a train
Whistle blows
Wherever you're goin
Wherever you've been
Waving good bye at the end
Of the day
You're up and you're over
And you're far away

Always for you, and
Forever yours
It felt just like the old days
We fell asleep on Beaula's porch
I'm gonna take it with me
When I go

All broken down by
The side of the road
I was never more alive or
Alone
I've worn the faces off
All the cards
I'm gonna take it with me
When I go

Children are playing
At the end of the day
Strangers are singing
On our lawn
It's got to be more
Than flesh and bone
All that you're loved
Is all you own

In a land there's a town
And in that town there's
A house
And in that house
There's a woman
And in that woman
There's a hart I love
I'm gonna take it
With me when I go
I'm gonna take it
With me when I go

 
At 26/1/06 01:01, Anonymous Anoniem...

Air - Empty house.

 
At 29/1/06 12:27, Anonymous Anoniem...

wie was bikkeltje nou?

 
At 29/1/06 22:30, Anonymous Anoniem...

Beste relatieman, ik besta nog steeds.. ik besta slechts in een parralel web universum,mijn tekst dwarrelt als een libelle mee op een resolute wind in de pastemorf.
Het gaat nog steeds niet best tussen mij en m'n man.

Aan de ene kant wordt ik er zo verdrietig van, maar een ding is zeker, deze ellende overkomt echt veel vrouwen. En nog zoeken we (ik in ieder geval wel) vaak de schuld bij onszelf. Altijd maar bang om te weinig liefde en aandacht te geven aan je man, zeker als je kleine kindjes hebt. Maar andersom he, krijgen de moeders dan wel zoveel aandacht ? IK sta in de opvoeding en verzorging er al vaak alleen voor + ik werk ook 24 uur + het huishouden + iedere dag schone kleren in de kast en eten op tafel, en noem maar op. Ik ben al zo onzeker nu ik door 2 zwangerschappen er al niet strakker op ben geworden, maar als je man je dan al zo lang links laat liggen... Ik ga veel eerder naar bed (dus sex is al helemaal verleden tijd) want ik ben 's avonds kapot. Hoezo krijgen mannen niet genoeg aandacht en waardering, het zijn toch gewoon verwende kleine jongetjes.
Gisteravond maar weer eens proberen te praten, ik krijg er echt geen woord uit. Zegt ie ook nog eens dat hoe meer ik wil praten (ik wil eruit zien te komen) hoe verder ie van me af komt te staan. Ik heb na weer een avond huilen gevraagd of ie dan in ieder geval een vriend van me wil zijn, want ik voel me echt verschrikkelijk. Zie echt zo tegen de toekomst op. Kan het nog wel goedkomen als ie zegt dat ie niets meer voor me voelt...

Ben niet zo heel vaak op de pc te vinden (op mijn werk "moet" dat ook al), vandaar dat het vaak lang duurt voor ik iets van me laat horen. Veel reacties vindt ik echt heel lief, doet me goed. Ikzelf ben in therapie om van mijn frustraties en boosheid af te komen, daar los ik nu toch niets mee op. Het advies gekregen om hem los te laten en het hem zelf op te laten lossen. Hij kan op dit moment toch niet met me praten erover zegt ie, en hij heeft tijd nodig (niet te lang heb ik gezegd, zelfs mijn geduld raakt op). Een lange weg wordt het wel. Ja, ook onze onderlinge verhouding is de laatste jaren wat slechter geworden, ik had het zelf niet zo door, was wel gelukkig. Ik ben vrij druk en mijn man is een stille, ik vraag al sinds de geboorte van onze eerste of het wel goed met hem gaat omdat hij steeds stiller werd. Maar echt een zinnig woord kwam er nooit meer uit met als gevolg dat ik juist steeds meer ben gaan aandringen dat ie moet praten als hem iets dwarszit. Dit alles is averechts gaan werken. Met haar kan hij wel praten (heeeel oud excuus, wordt vaak gebruikt...). Ben nog steeds vaak boos, vooral omdat hij nog steeds alles op zijn beloop laat, zou zo graag willen dat ie echt voor me ging. Maar ja, als de liefde over is, en hij denkt de hele dag aan haar...hij heeft nog steeds contact met haar.

Als ik andere soortgelijke onderwerpen lees, dan herken ik in verhalen van andere vrouwen zoveel van hetzelfde. Aan de ene kant wordt ik er zo verdrietig van, maar een ding is zeker, deze ellende overkomt echt veel vrouwen. En nog zoeken we (ik in ieder geval wel) vaak de schuld bij onszelf. Altijd maar bang om te weinig liefde en aandacht te geven aan je man, zeker als je kleine kindjes hebt. Maar andersom he, krijgen de moeders dan wel zoveel aandacht ? IK sta in de opvoeding en verzorging er al vaak alleen voor + ik werk ook 24 uur + het huishouden + iedere dag schone kleren in de kast en eten op tafel, en noem maar op. Ik ben al zo onzeker nu ik door 2 zwangerschappen er al niet strakker op ben geworden, maar als je man je dan al zo lang links laat liggen... Ik ga veel eerder naar bed (dus sex is al helemaal verleden tijd) want ik ben 's avonds kapot. Hoezo krijgen mannen niet genoeg aandacht en waardering, het zijn toch gewoon verwende kleine jongetjes.
Gisteravond maar weer eens proberen te praten, ik krijg er echt geen woord uit. Zegt ie ook nog eens dat hoe meer ik wil praten (ik wil eruit zien te komen) hoe verder ie van me af komt te staan. Ik heb na weer een avond huilen gevraagd of ie dan in ieder geval een vriend van me wil zijn, want ik voel me echt verschrikkelijk. Zie echt zo tegen de toekomst op. Kan het nog wel goedkomen als ie zegt dat ie niets meer voor me voelt...

 
At 29/1/06 22:45, Anonymous Anoniem...

dat lijkt op bidden....

 
At 30/1/06 00:43, Anonymous Anoniem...

bidden is dat niet het herhaaldelijk prevelen van de zelfde regels..

 
At 30/1/06 19:31, Anonymous Anoniem...

ja

 

Een reactie posten

<< Home