Dierenvriend.

Uitersten in Niemandsland

Door Rob Ruggenberg

Adolf heeft weinig vrienden, daar aan het Westelijk Front. Dat ligt niet alleen aan zijn onaangename karakter. Bijna alle vrienden die hij er krijgt sneuvelen, terwijl Adolf telkenmale op miraculeuze wijze aan de dood ontsnapt.
Aan G. Ward Price, een Britse journalist, vertelde hij later hoe hij eens met zijn kameraden in een loopgraaf zijn middagmaal zat te eten. "Plotseling was het, alsof een stem tegen mij zei: 'Sta op en ga daarheen'. Het was zo duidelijk en dringend, dat ik automatisch gehoorzaamde, alsof het een militair bevel was geweest. Ik stond plotseling op en liep een kleine twintig meter verder de loopgraaf in, mijn maaltijd in het blikken keteltje meenemend. Met gerust gemoed ging ik weer verder zitten eten.

Nauwelijks had ik dat gedaan, toen een vuurstraal en een oorverdovende knal opsteeg uit het gedeelte van de loopgraaf dat ik net had verlaten. Een verdwaalde granaat was boven de groep, waarbij ik gezeten had, gebarsten en had iedereen gedood."

Van al zijn vrienden blijft uiteindelijk alleen Fuchsl over. Vosje is een kleine witte terriër, kennelijk de mascotte van een Engelse soldaat. Het hondje was door Niemandsland aan komen rennen, achter een rat aan. Het sprong in een Duitse loopgraaf en Adolf had het gepakt en gehouden.
Sindsdien vergezelt Fuchsl hem overal. "Ik kan naar hem kijken als naar een mens", schrijft hij. De twee zijn onafscheidelijk. Zelfs als Adolf met twee andere soldaten op de foto gaat, moet Fuchsl mee (zie foto boven). Bij het eten zit het hondje naast hem. "Ik ben krankzinnig dol op dat dier."

In augustus wordt Adolfs gehavende regiment afgelost. Ze moeten met de trein naar de Elzas. Op het station biedt een spoorwegbeambte, verrukt over

de capriolen van Fuchsl, Hitler 200 Mark voor de terriër.

"Al gaf je me er 200.000, je kreeg hem niet",

is Hitlers antwoord.
Maar als de troepen op het eindstation uit de trein stappen, is Fuchsl spoorloos.

"Ik was wanhopig. Dat zwijn dat mijn hondje had gestolen wist niet wat hij me aandeed."

In diezelfde dagen gapt een ander 'zwijn' zijn rugzak met daarin de door Adolf gemaakte tekeningen en schilderijen van de oorlog.

(klik op afbeelding voor bron)